İstanbul Şehzadebaşı'nda Emin Nureddin mahallesinde doğdu. Huzur dersleri mukarrirlerinden Ahıskalı Nûman Efendi'nin oğludur. Şehzade Camii Birinci imamı Hafız Emin Efendi'den Kur'ân-ı Kerîm okuyarak 1856'da hafız oldu. Yazı dersi yanında Arapça ve Farsça öğrenmeye başladı. 1862'de Süleymaniye Camii'nde eski fetva emini Hacı Mehmed Nuri Efendi'nin derslerine devam etti. Mayıs 1873'te icazet aldı. Ruûsu 1874'te mûsıle-i Sahn derecesine yükseltildi. Aynı yıl Süleymaniye Camii'nde ders okutmaya başladı ve ilk icazeti 1890 yılında verdi.
1891'de İ'lâ-mât-ı Şer'iyye mümeyyizi oldu. 1891 'de mahreç payesini aldı. 1892'de hâmât-ı Şer'iyye mümeyyizliğine ilâveten Meclis-i İntihâb-ı Hükkâ-mü'ş-şer' üyeliğine getirildi ve bu görevde on yedi yıl kaldı. 1893'te Bilâd-ı Hamse, 1895'te Haremeyn ve 1896'da İstanbul pâyesiyle taltif edildi. 1898'de Anadolu kazaskerliği mevkilerine ulaştı. 1908 yılında Meclis-i Tetkîkât-ı Şer'iyye reisi ve bir yıl sonra fetva emini oldu.
24 Ocak 1913'te Mahmud Şevket Paşa kabinesinde şeyhülislamlığa getirildi. Mahmud Şevket Paşa'nın suikasta uğraması ve kabinenin düşmesi üzerine 11 Haziran 1913 tarihinde görevinden ayrıldı. Hemen ardından kurulan Said Halim Paşa hükümetinde de yine şeyhülislam olarak kabineye girdi (12 Haziran 1913). 15 Mart 1914'te istifa ederek ayrıldı. Şeyhülislamlığı toplam bir yıl iki ay kadar sürmüştür.
1880-1891 yılları arasında bulunduğu huzur dersleri muhataplığı esnasında kendisine dördüncü rütbeden Mecîdî nişanı verildi. 1895'te üçüncü ve 1897'de birinci rütbeden Mecîdî nişanı aldı, 1895'te gümüş imtiyaz madalyası ile taltif edildi. Arapça ve Farsça bilen Mehmed Esad Efendi İstanbul'da vefat etti.